| “วังน้ำค้าง สวรรค์ริมทะเลที่มีแต่ความสงบสุข ต้องกลายเป็นอเวจีที่เร่าร้อน เมื่อบันลือประมุขของวังต้อนรับลำเพาสาวสวยแสนอาภัพเข้ามาในหัวใจ ทำให้ไฟริษยาลุกโชนขึ้นในใจระรินญาติสาวผู้มอบหัวใจให้เขามาตลอด และความแค้นนั้นก็ตกทอดมาถึง รัตติกาลลูกติดท้องของลำเพาซึ่งต่อมาก็ได้ครอบครองหัวใจของธนนท์ ชายหนุ่มทายาทคนเดียวของบันลือที่ทำให้ระรินเกิดความรักครั้งใหม่ ระรินซึ่งกำลังจะสูญเสียทุกอย่าง จะทำอย่างไร เพลิงแค้นของเธอจะแผดเผาให้วังน้ำค้างกลายเป็นจุนหรือไม่......” | ||
|
||
| ลำเพาถูกระรินกระทำต่างๆ นานา แต่เธอก็อดทนเพราะรู้ตัวว่ากำลังตั้งท้องอ่อนๆ ไม่สามารถระเหเร่ร่อนไปอยู่ที่อื่นได้ ยิ่งนานวัน บันลือก็ยิ่งเอ็นดูลำเพามากขึ้นจนกลายเป็นความรัก บันลือขอลำเพาแต่งงานและขอรับเป็นพ่อของเด็กเอง ระรินแค้นใจมาก วันหนึ่งเมื่อ หนูแดง ลูกสาวของลำเพาอายุยังไม่ครบขวบ และเป็นวันที่ปลอดคน บันลือไม่อยู่บ้าน นายพรพาหนูแดงไปตัดดอกไม้ที่สวนวังน้ำค้างระรินหลอกลำเพาไปธุระด้วยกันที่เกาะ เมื่อถึงกลางทะเล ระรินตีลำเพาจนตกน้ำ ลำเพาว่ายน้ำไม่เป็นเธอจมทะเลตาย บันลือรู้เรื่องลำเพาประสบอุบัติเหตุจมน้ำตาย บันลือรับเลี้ยงหนูแดงเป็นลูก เขาตั้งชื่อหนูแดงว่ารัตติกาล | ||
.jpg) |
||
| เกือบยี่สิบปีผ่านไป รัตติกาลโตเป็นสาวสวย บันลือรักมาก ตรงข้ามกับระรินที่ยังปักใจว่า รัตติกาลมาแย่งความรักของบันลือไป รัตติกาลเรียกนายพรที่เลี้ยงเธอมาตลอดตั้งแต่เด็กว่าตา บันลือขอร้องระรินและตาพรให้ปกปิดว่าเขาไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของเธอและให้ปกปิดว่าพ่อแท้ๆ ของเธอเป็นใคร แต่วันที่บันลือเข้ากรุงเทพเพื่อไปรับ ธนนท์ ลูกชายซึ่งกลับจากอเมริกา ระรินรุกรานรัตติกาล และเมื่อรัตติกาลเถียงระรินโกรธจัด ตบหน้ารัตติกาลและเผยความจริงว่า รัตติกาลไม่ใช่ลูกบันลือแต่เป็นลูกไอ้ขี้คุกผู้ร้ายฆ่าคนตาย รัตติกาลเสียใจมากวิ่งหนีเตลิดออกจากบ้าน เธอวิ่งไปเจอ สีมา สาวลูกชาวประมงยากจน สีมาทำตัวเป็นทอม รัตติกาลบอกว่าเธอจะไปตาย สีมากระชากไว้ไม่ให้ไป ชวนรัตติกาลไปอยู่ด้วย บันลือกลับมา ระรินบอกว่ารัตติกาลหนีออกจากบ้าน คงหนีตามผู้ชาย บันลือออกตามทุกวันจนเจอรัตติกาล ช่วยสีมาทำประมง บันลือขอร้องให้รัตติกาลกลับบ้าน สีมาขอตามไปอยู่ด้วย ระรินแสดงความพึงพอใจในธนนท์ แบบหญิงชอบชาย เพราะธนนท์คล้ายบันลือตอนหนุ่มๆมาก เธอหาโอกาสเคลมธนนท์ แต่ตาพรมาขัดจังหวะทุกครั้ง ธนนท์เองก็รู้ตัว เขาเลี่ยงอย่างสุภาพกับระริน ธนนท์รักรัตติกาลทันทีที่เห็น รัตติกาลก็เช่นเดียวกัน บันลือสนับสนุนอย่างไม่ออกหน้าออกตาเกินไป แต่ระรินหึงหวงริษา ระรินมอมเหล้าธนนท์ จะปล้ำเขา แต่ตาพรมาขัดไว้ได้อีก ระรินโกรธมาก ต่อมาระรินจะฆ่ารัตติกาลขณะนอนหลับ ตาพรมาช่วยทัน แกไม่ได้ทำอะไรระริน แค่ยืนมองเฉยๆ แต่ตาพรไม่เคยพูดกับใครเรื่องระรินที่จะเคลมธนนท์ และจะฆ่ารัตติกาล ระรินยังแค้นรัตติกาลที่จะได้ทุกอย่างไปจากวังน้ำค้างเพราะรัตติกาลจะเป็นคู่ครองของธนนท์แน่นอน |
||
.jpg) |
||
| ระรินลวงรัตติกาลจะไปฆ่ากลางทะเลเหมือนที่เคยฆ่าลำเพามาแล้ว โดยหลอกว่าธนนท์ประสบอุบัติเหตุ เมื่อเรือมาถึงที่ที่ลำเพาเคยจมน้ำตาย ระรินเตรียมฆ่ารัตติกาลโดยรัตติกาลไม่รู้เลยว่าเธอกำลังจะถูกฆ่า แต่แล้วระรินเห็นผีลำเพาโผล่ขึ้นมาจากใต้ทะเลมายืนบนผิวน้ำ และเดินมาหาเธอในเรือโดยไม่พูดจาอะไรเลย แต่ลำเพาจ้องจะเอาเรื่อง ลำเพายังสวยเหมือนเมื่อครั้งเธอยังมีชีวิตอยู่ ระรินกลัวลำเพาจนเป็นลม รัตติกาลไม่รู้เรื่อง เมื่อระรินเป็นลม เธอพาเรือกลับเข้าฝั่ง ระหว่างยังไม่ฟื้นระรินเห็นลำเพามารับเธอไปด้วยกัน ระรินไปด้วยอย่างเต็มใจ แต่เมื่อลำเพาให้เธอลงเรือระรินหวีดร้องไม่ไปด้วย เธอตื่นขึ้นมาเห็นธนนท์กับรัตติกาลนั่งเฝ้าอยู่อย่างห่วงใย ระรินกอดธนนท์ราวกอดขอความช่วยเหลือจากชายคนรัก เดียวพ้นโทษ ไปหาแม่ของลำเพาที่บ้าน แม่ของลำเพาสำนึกในความผิดที่ทำ แกเอาจดหมายของลำเพาให้เดียวอ่าน เดียวรู้ว่าลำเพามีลูกสาวกับเขา และลำเพาไปอยู่ที่วังน้ำค้างกับชายที่ชื่อบันลือเดียวไปที่เกาะวังน้ำค้าง พบรัตติกาล รัตติกาลรู้สึกว่าถูกชะตากับชายคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น เธอบอกว่าพ่อของเธอเป็นชายขี้คุกชื่อเดียว แม่ของเธอชื่อลำเพา แต่แม่ตายไปตั้งแต่เธออายุยังไม่ครบขวบเดียวช็อกที่ลำเพาตาย จากนั้นเดียวมาแอบดูรัตติกาลทุกวัน ไม่คิดจะเปิดเผยว่าตัวเองเป็นพ่อเพราะขณะนี้ลูกสาวมีชีวิตที่สูงส่งกว่าเขามาก รัตติกาลให้ดอกกุหลาบแดงของวังน้ำค้างแก่ชายพิการลึกลับทุกวัน จนวันหนึ่งระรินเห็น และตอกหน้า |
||
|
||
| วันแต่งงานของธนนท์กับรัตติกาล เดียวมาแอบดูความรุ่งเรืองในชีวิตลูก ระรินเห็นแฉกลางงานแต่งว่าเดียวเป็นชายชู้ของรัตติกาล เดียวเข้ามาในงาน บอกว่าเขาคือชายที่มาแอบดูรัตติกาลตลอดเพราะเขารักรัตติกาล แต่ไม่ใช่ฉันชู้สาว เพราะเขาคือพ่อของรัตติกาล ทุกคนตะลึงไปหมด รัตติกาลดีใจที่ได้พบพ่อที่แท้จริงที่เธอเฝ้าตามหามาตลอด เดียวแฉอีกว่าเขารู้จากชาวประมงว่าลำเพาไม่ได้จมน้ำตายเอง แต่ระรินฆ่าลำเพา ระรินช็อคไม่ยอมรับ เธอวิ่งไปในตึก ค้นได้ปืนพก แต่ก่อนที่จะกลับออกไป ระรินเห็นภาพวาดของลำเพากลายเป็นลำเพาจริงๆ เดินออกมาจากภาพวาด มาชวนระรินไปด้วยกัน ระรินไม่ยอมไปด้วย จะยิงลำเพา ตาพรเข้ามาในตึกระรินมองเห็นตาพรเป็นลำเพา ยิงตาพรตาย แล้วระรินวิ่งเตลิดออกนอกตึก เธอกำลังเสียสติ ระรินวิ่งไปท่าน้ำ เจอลำเพารออยู่ ลำเพาบอกให้ไปด้วยกัน ไปในที่ที่จะไม่มีใครตามระรินเจอ ระรินดีใจว่าจะหนีพ้นที่ฆ่าตาพร ลงเรือไป ไปถึงทะเลจุดที่ระรินเคยฆ่าลำเพา | ||
 |
||
| ระรินเห็นลำเพาลุกลงไปเดินบนผิวน้ำทะเล ระรินตกใจ ลำเพาเรียกระรินลงไป ระรินนึกได้ว่าลำเพาตายแล้วระรินกลัวมาก จะหนี ในที่สุดระรินตกทะเล จมน้ำ ธนนท์ขับเรือพาบันลือมาถึงเรือระรินที่ลอยอยู่ แต่หาระรินไม่เจอแล้ว บันลือรู้ว่าระรินชดใช้กรรมที่ก่อไว้แล้ว บันลือเก็บปืนที่ตกอยู่ในเรือไป ทุกคนในงานแต่งงานนึกถึงเดียวขึ้นมาได้ แต่เดียวหายไปแล้ว มีแต่กระดาษพับวางอยู่ใต้กุหลาบแดงดอกหนึ่ง เป็นจดหมายที่เดียวเขียนฝากฝังรัตติกาลให้กลับคืนเป็นลูกสาวของบันลือ และสำนึกในบุญคุณของบันลือ ตัวเขาเองขอเพียงที่น้อยนิดบนเกาะวังน้ำ-ค้างให้เขาได้อาศัยชมบุญรัตติกาลทุกวัน รัตติกาลกับธนนท์สังหรณ์ รีบไปที่เกาะวังน้ำค้าง ร่างเดียวนอนคว่ำหน้าเสียชีวิตอยู่ในน้ำทะเล เขากระโดดหน้าผาลงมา | ||
|
------------------------อวสาน---------------------- |
||
.jpg)
.jpg)